Tijdens onze loopjes langs de Regge volgen we zoveel mogelijk de loop van de rivier. De Regge loopt van Diepenheim noordwaarts naar Ommen. In deze eeuw heeft de rivier haar loop terug gekregen die zij in de vorige eeuw verloor.
In de elfde Reggeloop bereiken we de plek waar de Regge uitmondt in de Vecht.
Vandaag gaan we een poging doen de monding van de Regge te bereiken. Ik heb die plek al vele malen gezien. Rijdend met de auto over de weg van Lemelerveld naar Ommen passeer je in korte tijd de Regge en de Vecht. Een korte blik opzij geeft uitzicht op de ‘bifurcatie’ (zoals mijn vader dat altijd zegt: daar waar twee waterstromen samenkomen). Een wat langduriger blik op de kaart leert dat het nog wel eens lastig kan worden om die plek ook daadwerkelijk te bereiken.
Nog net voordat de zon ondergaat bereiken we de top van de Archemerberg.
Tijdens onze loopjes langs de Regge volgen we zoveel mogelijk de loop van de rivier. De Regge loopt van Diepenheim noordwaarts naar Ommen. In deze eeuw heeft de rivier haar loop terug gekregen die zij in de vorige eeuw verloor.
Aan sommige gebaande paden en overbekende bestemmingen ontkomen we niet tijdens onze Reggeloopjes. Zo zagen we de hoge en kale top van de Archemerberg al tijdens verschillende voorgaande wandelingen aan de verre horizon. Deze Mont Ventoux van Salland kunnen we gewoon niet negeren bij het bedenken van de mooiste routes rondom de Regge.
Ofschoon er zelden natuurijs ligt beschikt ieder zichzelf respecterend dorp over een ijsbaan. Tijdens mijn wandelingen loop ik er graag even langs of voor om. Een ijsbaan herken je het hele jaar door. Aan de lichtmasten, aan het dijkje rondom een weiland en natuurlijk aan de mooie clubgebouwtjes.
IJsbaan de Kollendiek in Den Ham
De ijsbaan is het eerste wat je ziet als je Den Ham binnenkomt vanuit zuidwestelijke richting. De Kollendiek is een waar visitekaartje voor het dorp. Een fris en goed onderhouden clubhuis, permanente verlichting en een enorme oppervlakte. Wel is het opvallend dat op maandag 23 november 2020, terwijl er reeds lichte nachtvorst is voorspeld, nog geen water op de baan staat. Dat getuigt van weinig geloof in de weergoden in dit zo godsvruchtige dorp aan de rand van Twente.
Tijdens onze loopjes langs de Regge volgen we zoveel mogelijk de loop van de rivier. De Regge loopt van Diepenheim noordwaarts naar Ommen. In deze eeuw heeft de rivier haar loop terug gekregen die zij in de vorige eeuw verloor.
De ene na de andere opnieuw gegraven ‘oude’ meander zet ons ter hoogte van Hancate verschillende keren op het verkeerde been.
Deze maandagmorgen begint met een perfecte zonsopkomst en een strak blauwe lucht. We pakken de Regge op waar we hem de vorige keer verlieten. Waar de rivier via een ingenieuze kronkel met stapstenen het Overijssels Kanaal kruist parkeren wij de wagen op een kleine parkeerplaats.
Aan de hand van verschillende landkaarten heb ik een rondwandeling uitgestippeld die ons eerst langs de Regge stroomafwaarts brengt en vervolgens oostwaarts via Den Ham weer terug naar Hancate. Ik heb ook verschillende opties bestudeerd om westwaarts via Lemele en de Lemelerberg te lopen. Vooral de laatste kilometers zagen er dan weinig aanlokkelijk uit. Veel asfalt en of veel rechtdoor langs het kanaal. De route via Den Ham gaat geheel over voor mij nog nagenoeg onbekend terrein. Van Den Ham weet ik niet veel meer dan dat het een protestante enclave in het overwegend katholieke Twente is.
Tijdens onze loopjes langs de Regge volgen we zoveel mogelijk de loop van de rivier. De Regge loopt van Diepenheim noordwaarts naar Ommen. In deze eeuw heeft de rivier haar loop terug gekregen die zij in de vorige eeuw verloor.
Ons Reggeloopje rondom Schuilenburg leverde een bijna natuur-ervaring op toen we al soppend door drassige weilanden natuurreservaat De Tatums doorkruisten.
Bij bakker Lorkeers in het hart van Hellendoorn slaan we de nodige proviand in. Met een broodje Johanna van Buren eren we ‘Helderns’ beroemdste inwoner: de dichter die aan het begin van de vorige eeuw het dialect op de kaart zette. Blijft over de vraag of deze eenvoudige boerendochter ooit zalm heeft gegeten; het belangrijkste ingrediënt van het broodje Van Buren. Het lijkt me stug dat deze vis destijds in de Regge te vangen was. Samen met gevulde koeken moet dat voor vandaag voldoende zijn. Voordat we beginnen drinken we buiten een corona-cappuccino uit een kartonnen bekertje.
Tijdens onze loopjes langs de Regge volgen we zoveel mogelijk de loop van de rivier. De Regge loopt van Diepenheim noordwaarts naar Ommen. In deze eeuw heeft de rivier haar loop terug gekregen die zij in de vorige eeuw verloor.
Vanaf station Nijverdal zoeken we de Regge weer op. Dat gaat over een Hoogwaardige Fiets Verbinding, namelijk de ‘F35’. Een fietssnelweg parallel aan de N35, een enkelbaans provinciale weg die gelukkig nog steeds geen snelweg is. Dit in weerwil tot de vele spandoeken die langs deze weg staan. Teksten die hopen op een spoedige verdubbeling van dit “karrenspoor” tussen Zwolle en Almelo. Op geen andere plaats dan hier is mijn motto “Stilstand is vooruitgang” het beste zichtbaar. Iedere dag dat hier niks verandert is pure winst. Al sinds mijn pubertijd, nu zo’n veertig jaar geleden, prijs ik mij gelukkig met het feit dat mijn geliefde Salland verstoken was van een snelweg. Wonder boven wonder is dit anno 2020 nog steeds het geval. Het gevolg van oeverloze discussies tussen ambtenaren, voorlopige conceptnota’s en omgevingsvisies die blijven steken in de tredmolen van de bureaucratie.
Tussen de fabriek van Ten Cate aan de linkeroever en de waterzuivering aan de rechteroever volgen we de Regge van Nijverdal naar Hellendoorn.
Waar we aan het eind van onze vorige Reggeloop de rivier kwijt raakten ter hoogte van de kruising met de N35 en de spoorlijn, pakken we hem nu, komend van de andere kant, moeiteloos op. Waar het officiële Reggepad de wandelaar over landgoed De Eversberg stuurt en de rivier links laat liggen, volgen wij het water aan onze linkerhand. Dat gaat verrassend goed. Weliswaar hebben we een paar meter rechts van ons het hekwerk rondom de waterzuiveringsinstallatie maar we kunnen de loop van de Regge hier goed volgen. We passeren direct al de gezichtsbepalende bakstenen schoorsteen van de wasserij en bleekerij Nijverdal.
Tijdens onze loopjes langs de Regge volgen we zoveel mogelijk de loop van de rivier. De Regge loopt van Diepenheim noordwaarts naar Ommen. In deze eeuw heeft de rivier haar loop terug gekregen die zij in de vorige eeuw verloor.
Er zijn in Nederland maar weinig plekken waar je als wandelaar het gevoel hebt “eindeloos” door te kunnen lopen. Op de Sallandse heuvelrug tussen Hellendoorn en Holten lukt dat prima.
Voor ons rondje langs de Regge ter hoogte van Nijverdal lopen we eerst een flink stuk over de Sallandse Heuvelrug voordat we de Regge weer oppakken bij de Keppelbrug waar we haar tijdens ons vorige rondje hebben verlaten. Sinds een paar jaar is het centrum van Nijverdal er op vooruit gegaan. Waar jarenlang de doorgaande weg van Zwolle naar Enschede dit dorp in tweeën hakte, heeft de Salland-Twentetunnel ervoor gezorgd dat de Grotestraat geen snelweg meer is maar een promenade.
Ofschoon er zelden natuurijs ligt beschikt ieder zichzelf respecterend dorp over een ijsbaan. Tijdens mijn wandelingen loop ik er graag even langs of voor om. Een ijsbaan herken je het hele jaar door. Aan de lichtmasten, aan het dijkje rondom een weiland en natuurlijk aan de mooie clubgebouwtjes.
Pal langs de Regge lag tot 2018 de ijsbaan van Rijssen. Tegenwoordig rest er alleen nog een fors uit de kluiten gewassen clubhuis. Geen lichtmasten te zien rondom het weiland. Deze ijsbaan lag er lekker beschut bij gezien de hoge bomen rondom. De huidige jeugd van Rijssen moet het schaatsen nu leren op een moderne skeelerbaan even ten oosten van de stad. Deze asfaltbaan kan ’s winters gebruikt worden voor natuurijs.
Tijdens onze loopjes langs de Regge volgen we zoveel mogelijk de loop van de rivier. De Regge loopt van Diepenheim noordwaarts naar Ommen. In deze eeuw heeft de rivier haar loop terug gekregen die zij in de vorige eeuw verloor.
De hoofdtribune van s.v. Rijssen is een fraai staaltje cultureel sportief erfgoed en een aangename verrassing te midden van de weinig inspirerende bebouwde kom.
Nadat ik tijdens mijn vorige verkenning rond de Regge was geëindigd bij de molen van Rijssen, wil ik daar de draad weer oppakken. Het regent pijpenstelen wanneer ik uitstap op het station en gewapend met een paraplu zoek ik mijn weg richting de rivier. Nu weet ik van vorige bezoekjes aan Rijssen dat deze plaats niet uitblinkt in stedelijk schoon dat voor de wandelaar aantrekkelijk is. Dat blijkt direct bij het stationsplein. Het eerste waarmee de argeloze wandelaar in zijn gezicht wordt geslagen is een grote parkeerplaats met een Jumbo-supermarkt, fonkelnieuwe appartementen en een busstation. Weg, zo snel mogelijk moet ik dit godvrezend oord verlaten.
Sinds de zomer van 1989 lopen de polderlopers bij ieder nieuw seizoen een tocht door de polder om de volgende ochtend bij zonsopkomst de eerste zonnestralen van het nieuwe seizoen te begroeten in het Observatorium tussen Lelystad en Swifterbant.
Ook voor polderlopers is het dragen van een mondkapje in het openbaar vervoer verplicht.
Debutanten
Poldertochtpionier Metz was er zelf ook lichtelijk verbaasd over. Ook tijdens poldertocht 124 stond er weer een debutant aan de start. Geïntroduceerd door een polderloper die zelf ook nog nat achter de polderlooporen is. Polderloper Nooren had haar nicht meegenomen voor een wandeling door de polder waar zij als klein meisje weleens had gelogeerd bij de familie Nooren aan de Swifterringweg, pal naast het Observatorium.
