Wandelen naar het hart van Flevoland
De zomertocht van 2025 stond in het teken van het afscheid van onze Koffieman. Na maar liefst 93 keer voor PolderPleur te hebben gezorgd én ook vijf keer als polderloper te hebben deelgenomen was dit de laatste tocht waarin de Koffieman acte de présence gaf. Dat deed hij zoals alleen een Koffieman dat kan doen: als gastheer in zijn nieuwe domicilie Grouw.
Lees verder “144 Akkrum (Z25)”
Met oog op het debuut van polderloper Smits als koffieman werd voor de lentetocht van 2025 gekozen voor een tocht uit zijn bundel ‘Wandelen buiten de binnenstad van Almere.’ Veel van de stad hebben de wandelaars overigens niet gezien want de route voerde hen vooral langs dreven, dijken en vijvers. Polderpurist Steenaart moest het doen met een experimenteel woonwijkje dat geen representatief beeld van Almere gaf. ‘Stadswandelingen moeten door de stad gaan, het liefst met veel steen, trespa en beton,’ mopperde hij terwijl hij maar weer eens over een hekje klom teneinde zijn weg door hoog grasland te vervolgen.
Lees verder “143 Almere (L25)”
De afgelopen jaren hebben de polderlopers er een bescheiden traditie van gemaakt om op de koffie te gaan bij polderlopers die in de polder wonen. In de winter van 2024 had de koffieman de eer om gastheer te spelen. Hij deed dit al eens eerder. Lang geleden toen hij nog geen koffieman was maar de broer van polderloper Vellinga. Tijdens de herfsttocht van 1996 zat Theun Vellinga midden in de nacht klaar met soep voor de wandelaars. Dit keer was het geen soep maar snert. Zelfs in twee varianten: er was ook aan de vegetariërs gedacht.
Lees verder “142 Dronten (W24)”
Het was een mooie nazomerdag zoals we die wel vaker bij herfsttochten meemaken. Een mooie gelegenheid om weer eens in Urk te beginnen en in het zonnetje over de dijk richting Flevoland te lopen. Na een verfrissende startconsumptie op een terras in Urk begonnen de polderlopers aan hun warme tocht. Bijzonder was de aanwezigheid van polderloper Nooren die de herfsttocht aangreep als voorfeestje voor haar zestigste verjaardag. Precies 10 jaar eerder had ze de polderlopers leren kennen in het Observatorium dat precies naast haar ouderlijk huis gelegen was. En daarna zagen we haar opgewekte verschijning regelmatig terugkeren.
Toen polderlooppionier Metz polderloper Steenaart uitnodigde om poldertocht 140 te plannen, kon hij niet bevroeden dat de goedmoedige polderapostel deze kans aangreep om de polderlopers ouderwets over de kling te jagen. Zijn zomerarrangement tikte de veertig kilometer aan en stuurde de wandelaars over lange rechte wegen. Een poldertocht zoals die ooit ook bedoeld was. Niks geen kronkelige graspaadjes langs groene dreven, prologen elders in het land of tussentijdse transfers per trein. Keiharde kilometers over klinkers en asfalt over de bodem van de voormalige Zuiderzee.
Lees verder “140: Almere (Z24)”
“Zendingsdrang is het grootste probleem van het christendom en de islam,” betoogde polderplanner Vellinga vanachter zijn tripel in café De Rede in het gezellige centrum van Dronten. De andere borrelpraters knikten ernstig en instemmend. Polderplaatjesmaker Cantrijn merkte verbaasd op dat het gespreksonderwerp al vroeg “de diepte” in ging, iets wat doorgaans bij de meeste poldertochten pas gebeurt nadat het krat bier voor meer dan de helft leeg is. Dat zendingsdrang ook Vellinga niet vreemd is bleek wel tijdens de lentetocht van 2024 vanuit Elburg.
Lees verder “139: Elburg (L24)”
Polderlopen blijkt ook na 138 tochten vernieuwend. Voor het eerst in de geschiedenis liepen de polderlopers een poldertocht buiten de polder. Tijdens de Tour de Polder (2017-2019) kwam het wel vaker voor dat de wandelaars buiten Flevoland liepen. Dan werd er een polder in een van de twaalf provincies opgezocht. Maar het slotstuk vond altijd plaats tussen Lelystad en het Observatorium. Dit keer zagen zelfs de drie grootste volhouders af van deze apotheose. Na hun wandeling in het Brabantse land legden zij, bij terugkomst in Lelystad, de laatste tien kilometer af in de luxe wagen van polderlooppionier Metz.
Lees verder “138: Vught (W23)”
Poldertochten eindigen altijd hetzelfde. Gezeten rond een kampvuur worden de wereldproblemen door de polderlopers met speels gemak verkleind tot behapbare proporties die tussen een paar slokken bier door worden opgelost. De variatie zit hem in de omvang van het vuur, de tot vuurton gepromoveerde droogtrommel of de tot de verbeelding sprekende toren van gortdroge pallets waarmee polderpyromaan Rijff zich in de winter van 2006 een plekje in de geschiedenis van de poldertochten verwierf. Maar de herfsttocht van 2023 eindigde dit keer niet rondom het vuur in het observatorium maar rond de keukentafel thuis bij polderloper Nooren.
Lees verder “137: Emmeloord (H23)”
“Zo trots als een aap met zeven staarten!” Dat antwoordde Brigit Smits op de vraag of haar man Mari tevreden was over zijn wandelgids. En, het moet gezegd, de wandelgids “Wandelen buiten de binnenstad van Almere” is, ook volgens de uitgever, een hoogtepunt in de reeks. Ontwerper Van der Mark kwam superlatieven tekort om de fraaie foto’s te prijzen van deze bijzondere stad.
Lees verder “136: Almere (Z23)”
De lentetocht van 2023 bleek een ware sentimental journey. Met name polderloper Steenaart haalde veel herinneringen op aan zijn grijze verleden. Dat begon al bij het passeren van station Weesp. “Het meest tochtige station van Nederland. Och, wat heb ik hier een kou geleden.” Eenmaal in de bus van Amsterdam Zuid richting Amstelveen kwam Steenaart helemaal op gang. “Hier had je dus een kapsalon en kijk daar: café Anno 1890. Daar dronken we ’s ochtends vroeg, na een nachtje doorhalen in Amsterdam, nog een laatste afzakkertje.”
Lees verder “135: Uithoorn (L23)”