Polderloper Gerritsen schept snert op bij de koffieman thuis in Dronten.
De afgelopen jaren hebben de polderlopers er een bescheiden traditie van gemaakt om op de koffie te gaan bij polderlopers die in de polder wonen. In de winter van 2024 had de koffieman de eer om gastheer te spelen. Hij deed dit al eens eerder. Lang geleden toen hij nog geen koffieman was maar de broer van polderloper Vellinga. Tijdens de herfsttocht van 1996 zat Theun Vellinga midden in de nacht klaar met soep voor de wandelaars. Dit keer was het geen soep maar snert. Zelfs in twee varianten: er was ook aan de vegetariërs gedacht.
Polderlopen blijft een feest voor mensen met oog voor grafische schoonheid in het landschap.
Het was een mooie nazomerdag zoals we die wel vaker bij herfsttochten meemaken. Een mooie gelegenheid om weer eens in Urk te beginnen en in het zonnetje over de dijk richting Flevoland te lopen. Na een verfrissende startconsumptie op een terras in Urk begonnen de polderlopers aan hun warme tocht. Bijzonder was de aanwezigheid van polderloper Nooren die de herfsttocht aangreep als voorfeestje voor haar zestigste verjaardag. Precies 10 jaar eerder had ze de polderlopers leren kennen in het Observatorium dat precies naast haar ouderlijk huis gelegen was. En daarna zagen we haar opgewekte verschijning regelmatig terugkeren.
Polderloper Steenaart nam zijn taak als polderplanner serieus en joeg de polderlopers over bijna 40 kilometer aan klinkers en asfalt naar het Observatorium.
Toen polderlooppionier Metz polderloper Steenaart uitnodigde om poldertocht 140 te plannen, kon hij niet bevroeden dat de goedmoedige polderapostel deze kans aangreep om de polderlopers ouderwets over de kling te jagen. Zijn zomerarrangement tikte de veertig kilometer aan en stuurde de wandelaars over lange rechte wegen. Een poldertocht zoals die ooit ook bedoeld was. Niks geen kronkelige graspaadjes langs groene dreven, prologen elders in het land of tussentijdse transfers per trein. Keiharde kilometers over klinkers en asfalt over de bodem van de voormalige Zuiderzee.
Voordat de polderlopers de strakke polder inliepen, dwaalden ze eerst rond in de stegen en krochten van de oude havenstad Elburg.
“Zendingsdrang is het grootste probleem van het christendom en de islam,” betoogde polderplanner Vellinga vanachter zijn tripel in café De Rede in het gezellige centrum van Dronten. De andere borrelpraters knikten ernstig en instemmend. Polderplaatjesmaker Cantrijn merkte verbaasd op dat het gespreksonderwerp al vroeg “de diepte” in ging, iets wat doorgaans bij de meeste poldertochten pas gebeurt nadat het krat bier voor meer dan de helft leeg is. Dat zendingsdrang ook Vellinga niet vreemd is bleek wel tijdens de lentetocht van 2024 vanuit Elburg.
Polderlopen blijkt ook na 138 tochten vernieuwend. Voor het eerst in de geschiedenis liepen de polderlopers een poldertocht buiten de polder. Tijdens de Tour de Polder (2017-2019) kwam het wel vaker voor dat de wandelaars buiten Flevoland liepen. Dan werd er een polder in een van de twaalf provincies opgezocht. Maar het slotstuk vond altijd plaats tussen Lelystad en het Observatorium. Dit keer zagen zelfs de drie grootste volhouders af van deze apotheose. Na hun wandeling in het Brabantse land legden zij, bij terugkomst in Lelystad, de laatste tien kilometer af in de luxe wagen van polderlooppionier Metz.
De boerderijen aan de Vliegtuigweg in de Noordoostpolder zijn nog in nagenoeg originele staat.
Poldertochten eindigen altijd hetzelfde. Gezeten rond een kampvuur worden de wereldproblemen door de polderlopers met speels gemak verkleind tot behapbare proporties die tussen een paar slokken bier door worden opgelost. De variatie zit hem in de omvang van het vuur, de tot vuurton gepromoveerde droogtrommel of de tot de verbeelding sprekende toren van gortdroge pallets waarmee polderpyromaan Rijff zich in de winter van 2006 een plekje in de geschiedenis van de poldertochten verwierf. Maar de herfsttocht van 2023 eindigde dit keer niet rondom het vuur in het observatorium maar rond de keukentafel thuis bij polderloper Nooren.
Presentatie wandelgids Wandelen buiten de binnenstad van Almere
Polderloper Smits in zijn rol als stadsgids van Almere.
“Zo trots als een aap met zeven staarten!” Dat antwoordde Brigit Smits op de vraag of haar man Mari tevreden was over zijn wandelgids. En, het moet gezegd, de wandelgids “Wandelen buiten de binnenstad van Almere” is, ook volgens de uitgever, een hoogtepunt in de reeks. Ontwerper Van der Mark kwam superlatieven tekort om de fraaie foto’s te prijzen van deze bijzondere stad.
Streekeigen gids Steenaart wijst de polderlopers op een van de vele bezienswaardigheden in startplaats Uithoorn. Harte, Gerritsen en De Neef luisteren aandachtig.
De lentetocht van 2023 bleek een ware sentimental journey. Met name polderloper Steenaart haalde veel herinneringen op aan zijn grijze verleden. Dat begon al bij het passeren van station Weesp. “Het meest tochtige station van Nederland. Och, wat heb ik hier een kou geleden.” Eenmaal in de bus van Amsterdam Zuid richting Amstelveen kwam Steenaart helemaal op gang. “Hier had je dus een kapsalon en kijk daar: café Anno 1890. Daar dronken we ’s ochtends vroeg, na een nachtje doorhalen in Amsterdam, nog een laatste afzakkertje.”
Ondanks het feit dat polderplanner Harte niet had gereserveerd bij La Tim bleek er gelukkig nog een tafeltje vrij voor de polderlopers om aan te schuiven.
“Opvallend veel mensen hier.” Polderloper Metz keek verbaasd om zich heen terwijl hij zijn stoel aanschoof in Chinees Fusion Restaurant La Tim in Breukelen. Niet vaak maken de polderlopers het mee dat er behalve zij zelf nog andere gasten aan tafel zitten bij de Chinees. “Of het moet zo’n modieuze wok of sushihut zijn.” De polderlopers waren dik tevreden over de kaart van La Tim. Ofschoon de nummers ontbraken, stonden er originele gerechten op de kaart. Ze deden zich bijvoorbeeld te goed aan in pannenkoekjes gehulde kip. Polderloper Harte, die normaal gesproken vastberaden en hardnekkig kiest voor de tjaptjoi liet zich dit keer verleiden tot een Soe tjap kam, “zonder vlees graag”, gecombineerd met een vegetarische nasi.
Minpuntjes
Behalve in teriyakki gedrenkte ossehaaspuntjes waren er helaas ook de nodige minpuntjes te noteren bij La Tim. “Jammer dat de verwarming niet aan staat. Dan had ik mijn natte schoenen en sokken een beetje kunnen drogen,” aldus Steenaart. Polderloper Metz betreurde het ontbreken van de “glote biel” en moest zijn dorst lessen met een kleintjes pils. Maar de grootste tegenvaller was het ontbreken van de Dame Blanche. “En deze rekenen we ze echt heel zwaar aan.” Het leek polderloper Steenaart toch een kleine moeite voor de gemiddelde Chinees om een flesje chocoladesaus op de keukenplank te hebben.
nnnnPolderlopers Steenaart en Ubels denken aan de boorden van de Zuiderzee na over de grotere levensvragen.nnnn
Evenals de lentetocht van 2009 begon ook de herfsttocht van 2009 bij een ijsbaan. Op de topografische kaart had polderplanner Vellinga aan de rand van het Urkerbos het bekende lichtgroene ovaaltje aangetroffen. Een mooie gelegenheid om nuttig en aangenaam te combineren. Samen met polderlopers Steenaart en Ubels toog hij naar de Staartweg om daar een degelijke ijsbaan aan te treffen. Groot was de teleurstelling toen bleek dat een nieuwerwets party-centrum met een grote parkeerplaats de plek van de ijsbaan had ingenomen. Ook in Tollebeek constateerden zij al eerder dat in de Noordoostpolder auto’s het winnen van schaatsers.
