Auteur: Maarten Metz

31 Rue de Verdun, 57000 Metz

Naast de oogverblindend mooie kathedraal heeft Metz ook een kerk die pijn aan je ogen doet van lelijkheid. Hij is zó ontzettend lelijk dat het weer leuk wordt. Moet je dan ook zeker gaan bekijken. De buitenkant doet denken aan een kernreactor die wel een onderhoudsbeurtje kan gebruiken. Eenmaal binnen voel je je als Jonas in de Walvis: de betonnen steunberen lijken wel de ribben van een beest. De sfeer is duister, donker en weinig hoopgevend. Tenzij je het geluk hebt dat de zon schijnt en je kunt genieten van de gekleurde lichtvlekken die je dan op de grond ziet.
Op het pleintje ernaast zit trouwens een heel gezellige bistro Le Cigale en op zondag is er op het plein een biologische markt.

Bd André Maginot, 57000 Metz

Over het riviertje de Seille, dat even verderop in de Moesel uitmondt ligt een oude stadspoort: les porte des Allemands. Het ene deel van de poort, het stuk met de twee smalle hoge torens stamt uit 1230. Erg oud dus. Het meer robuustere stuk met de torens met de ridder-achtige kantelen is in 1445 gebouwd. De stadspoort maakt sinds de 17e eeuw deel uit van de vestiging. Ook leuk is het om een rondwandeling te maken over de vestingwerken. Als je het water aan je rechterhand houdt kom je uiteindelijk weer in het centrum terecht.

1 Parv. des Droits de l’Homme, 57020 Metz

Naast de kathedraal en het stadion beschikt Metz sinds 2010 over nóg een blikvanger: de dependance van Centre Pompidou. In datzelfde jaar lieten wij onze jongens kennismaken met moderne kunst. Het mooiste vonden ze het uitzicht over de stad. En eigenlijk hebben ze daar ook wel gelijk in. De architectuur van het museum is trouwens ook de moeite waard.
Het museum bestaat uit drie schuin op elkaar gestapelde ‘dozen’ met daarboven een dak als een soort parapluie.

Het museum heeft net als in Groningen en Zwolle wel gezorgd voor een geheel nieuwe doelgroep toeristen die Metz nu opeens op de radar heeft staan. Alleen het gebouw is al de moeite waard om te bezoeken. In het midden van het museum kun je met een glazen lift omhoog en dat is al een attractie op zich. Ook het museumrestaurant is voor Nederlandse begrippen ongekend smaakvol.

Unnamed Road, 57050 Plappeville

Het leuke van Metz is dat je op veel plekken de stad ‘uit’ kunt kijken. Vanaf Tribune Ouest in het voetbalstadion kun je zo de stad uitkijken richting het westen. Ook vanuit verschillende straten heb je een prachtig uitzicht op de heuvels in het westen. Nu lukt het ons maar zelden om ons ‘los te scheuren’ uit de stad maar op zomaar een maandagmiddag in november waren we er dan eindelijk klaar voor. Buskaartje gekocht en met lijn 4b naar het eindpunt “Près Saint Jacques” gegaan. Dat is een beproefde methode om ook de buitenwijken van een stad goed onder de knie te krijgen. Eenmaal aangekomen in het dorpje Plappeville kozen we steeds kleinere weggetjes richting de heuvels. Op een landkaart hadden we namelijk de icoontjes van fortificaties gezien en zoiets maakt nieuwsgierig.

Eenmaal aangekomen in de bossen is het zaak de bordjes “interdit” te volgen in tegenovergestelde richting. Een paar honderd meter vanaf het fort biedt een opening in een roestig hek ruimschoots de gelegenheid dit fort van dichterbij te kunnen bekijken. Hier is in november 1944 gevochten tussen de geallieerden en de Duitsers tijdens de “Slag om Metz”. Als je het volgende hek aan je linkerhand houd kun je een heel mooi rondje door de bossen lopen rondom het fort. Het werd in november al snel donker in de middag maar anders hadden we nog wel wat verder willen lopen in de bossen op de flanken van de heuvels ten westen van Metz.

3 Bd Saint-Symphorien, 57050 Longeville-lès-Metz

Zelden zagen wij onze achternaam in zulke grote koeienletters als in het voetbalstadion van Metz. Als je goed oplet kun je zelfs vanaf de snelweg, de Route du Soleil, in een flits onze achternaam lezen op de stoeltjes van een van de tribunes. Niet alleen het stadion is mooi, de naam is misschien nóg wel mooier: Stade Saint-Symphorien klinkt als een symfonie.
Als voetballiefhebber en “groundhopper” heb ik al veel stadions bekeken en bij voorkeur bezocht tijdens een wedstrijd. Ik ben zondermeer bevooroordeeld maar het deed mij goed dat mijn beste vrienden onder de indruk waren van “mijn” stadion.
Als je op de zuidtribune zit kun je met een blik naar links de kathedraal van Metz in de verte zien liggen. Behalve de Galgenwaard in Utrecht ken ik geen stadions waarin je zo’n direct contact met de stad hebt als hier.

Ook heel opvallend is het onbegrensde optimisme dat het stadion uitstraalt. Ondanks de wisselvallige resultaten die onze club de laatste decennia boekt kiest de clubleiding voor uitbreiding. De nieuwe hoofdtribune getuigt van een toegenomen zelfvertrouwen die wij zelden nog terug zagen in het spel van Les Messins. Na zeven thuiswedstrijden wachten we nog steeds op onze eerste overwinning als supporter….

Het mooiste uitzicht op de kathedraal

Als je een leuk wandelingetje wilt maken buiten de binnenstad is het aan te bevelen aan de oostkant de binnenstad te verlaten. Je kunt dat heel goed combineren met een bezoekje aan een andere bezienswaardigheid: de Porte des Allemands. Deze stadspoort houd je aan je linkerhand en dan ga je via het viaduct onder het spoor door. Vervolgens nog even via een brug een grote weg oversteken, daarna rechts aanhouden en de weg met een bocht naar links volgen. En dan neem je het eerste paadje het park in. Je loopt dan langs de restanten van de oude vestingwerken. Op een gegeven moment vindt je dan een paadje omhoog en dan kom je uiteindelijk bij een bankje waar je een adembenemend uitzocht hebt over de stad.

Place d’Armes, 57000 Metz

Het eerste waar je aan denkt als je aan Metz denkt is haar kathedraal. En dan vooral ook de kleur. De gele zandsteen die zo kenmerkend is voor veel gebouwen in de stad is beelbepalend voor de kathedraal. Als tweede valt de enorme hoogte op van het middenschip. Er zijn maar weinig kathedralen die een hoger middenschip hebben dan onze kathedraal. Ruim veertig meter hoog: een indrukwekkend staaltje bouwkunt. En dan te bedenken dat de stenen voor deze kerk allemaal een voor een zijn aangesleept door sjouwers, dat er nog geen hijskranen waren die met een joystick bediend konden worden en dat de arbeiders zonder uitzondering onderbetaald en ondervoed waren is het een wonder dat deze kathedraal ooit is voltooid.