Categorie: Herfst

Indian Summer langs de Zuiderzee

Het was een mooie nazomerdag zoals we die wel vaker bij herfsttochten meemaken. Een mooie gelegenheid om weer eens in Urk te beginnen en in het zonnetje over de dijk richting Flevoland te lopen. Na een verfrissende startconsumptie op een terras in Urk begonnen de polderlopers aan hun warme tocht. Bijzonder was de aanwezigheid van polderloper Nooren die de herfsttocht aangreep als voorfeestje voor haar zestigste verjaardag. Precies 10 jaar eerder had ze de polderlopers leren kennen in het Observatorium dat precies naast haar ouderlijk huis gelegen was. En daarna zagen we haar opgewekte verschijning regelmatig terugkeren.

Lees verder “141 Urk (H24)”

Slaapfeestje bij jarige job

Poldertochten eindigen altijd hetzelfde. Gezeten rond een kampvuur worden de wereldproblemen door de polderlopers met speels gemak verkleind tot behapbare proporties die tussen een paar slokken bier door worden opgelost. De variatie zit hem in de omvang van het vuur, de tot vuurton gepromoveerde droogtrommel of de tot de verbeelding sprekende toren van gortdroge pallets waarmee polderpyromaan Rijff zich in de winter van 2006 een plekje in de geschiedenis van de poldertochten verwierf. Maar de herfsttocht van 2023 eindigde dit keer niet rondom het vuur in het observatorium maar rond de keukentafel thuis bij polderloper Nooren.

Lees verder “137: Emmeloord (H23)”

Wandelen buiten de binnenstad van Almere

Halverwege de tocht door Almere kreeg de fantasie greep op de polderlopers. Ze stonden te staren naar een niet afgemaakt kasteel. Een enorme betonnen vierkante toren met een dak dat slechts bestond uit gebinten. Daarnaast zagen ze twee ronde torenspitsen en daarom heen een hoge kasteelmuur. Polderloper Smits, voor deze tocht gepromoveerd tot excursieleider, legde uit dat het ooit de bedoeling van de gemeente Almere was om een “echt” kasteel te bouwen. Zodat de inwoners van deze stad ook een mooie plek zouden hebben om hun trouwfoto’s te laten maken.

Lees verder “133: Almere (H22)”

Ind. Spec. Rest. Brands

Voor de herfsttocht van 2021 werden de polderlopers uitgenodigd door Brands, polderloper van de laatste generatie. Hij bood aan een poldertocht te organiseren in de omgeving van zijn woonplaats Purmerend en deze tocht te bekronen met een Indische rijsttafel van een niveau zoals de polderlopers dat niet zijn gewend bij hun gebruikelijke Chin. Ind. Spec. Rests in Flevoland.

Lees verder “129: Wormerveer (H21)”

Poldertocht in de mist

Halverwege de Lisdoddeweg keek polderplanner Metz tevreden om zich heen. Het schijnsel van de afnemende maan scheen door de wolken en zorgde voor schaduwen op de lange en smalle asfaltweg. Links en rechts donkere akkers met de silhouetten van boerderijen op regelmatige afstand van elkaar. Als drooggevallen schepen op het wad.

Lees verder “097 Biddinghuizen H13)”

Hai Li slechter dan Gordon

Polderlopers staan niet bekend als fijnproevers. Een bal gehakt, een plate schnittzel maar nog liever een oud-Hollandsche Chinees gaan er wel in ter voorbereiding op een stevige wandeling. Zeker toen zanger Gordon vlak voor de winter van 2013 de Chinezen op de hak nam met zijn opmerking ‘nummel vielendeltig met lijst?’ vonden de polderlopers dat ze het op moesten nemen voor de Chinezen. Vandaar de keuze voor de Chinees die bij de polderlopers de slechtste reputatie had: Hai Li op Urk. Reeds verschillende keren hadden de polderlopers hier, zelfs voor polderloop-begrippen, matig tot slecht gegeten. Hier viel dus, volgens de logica van polderloper Metz, de meeste winst te behalen. ‘Veel slechter kon het toch niet worden.’

Lees verder “098 Urk (W13)”

Tweedaags polderarrangement

Het was even slikken voor Metz en Vellinga. Ze hadden zich verheugd op een klassieke nummer 88 in restaurant Chopstick in het Utrechtse Eemnes. Helaas bleek dit etablissement al sinds 16 juli haar deuren te hebben gesloten. Onze liefhebbers van Chinees eten stonden voor een dichte deur in een verlaten leegstaande jaren tachtig winkelgalerij. Nochtans niet getreurd want de mannen hadden aan de Wakkere Dijk een minstens net zo authentiek café gezien. Een café waar Utrechtse boeren luidruchtig en rokend en drinkend het weekend aan het begroeten waren. Het was in deze omgeving dat de polderlopers kennis maakten met een debutant. Michiel Kruit, collega reisleider van Vellinga, was zojuist teruggekeerd van een drieweekse hike door Alaska. Hij had daar ‘ongerepte’ natuur gezien en was nu wel eens benieuwd naar een wandeling door de ‘gerepte’ natuur in Flevoland.

Naast Kruit dook ook het vrolijke gezicht van Jos Witsenburg weer eens op. Na twee eerdere, niet geheel blaarloze, poldertochten had Witsenburg zich ingeschreven voor deze tweedaagse monstertocht over bijna 60 kilometer.

Lees verder “093 Eemnes (H012)”

De grotere levensvragen

Evenals de lentetocht van 2009 begon ook de herfsttocht van 2009 bij een ijsbaan. Op de topografische kaart had polderplanner Vellinga aan de rand van het Urkerbos het bekende lichtgroene ovaaltje aangetroffen. Een mooie gelegenheid om nuttig en aangenaam te combineren. Samen met polderlopers Steenaart en Ubels toog hij naar de Staartweg om daar een degelijke ijsbaan aan te treffen. Groot was de teleurstelling toen bleek dat een nieuwerwets party-centrum met een grote parkeerplaats de plek van de ijsbaan had ingenomen. Ook in Tollebeek constateerden zij al eerder dat in de Noordoostpolder auto’s het winnen van schaatsers.

Lees verder “081: Urk (H09)”