Polderlopen blijft een feest voor mensen met oog voor grafische schoonheid in het landschap.
Het was een mooie nazomerdag zoals we die wel vaker bij herfsttochten meemaken. Een mooie gelegenheid om weer eens in Urk te beginnen en in het zonnetje over de dijk richting Flevoland te lopen. Na een verfrissende startconsumptie op een terras in Urk begonnen de polderlopers aan hun warme tocht. Bijzonder was de aanwezigheid van polderloper Nooren die de herfsttocht aangreep als voorfeestje voor haar zestigste verjaardag. Precies 10 jaar eerder had ze de polderlopers leren kennen in het Observatorium dat precies naast haar ouderlijk huis gelegen was. En daarna zagen we haar opgewekte verschijning regelmatig terugkeren.
De boerderijen aan de Vliegtuigweg in de Noordoostpolder zijn nog in nagenoeg originele staat.
Poldertochten eindigen altijd hetzelfde. Gezeten rond een kampvuur worden de wereldproblemen door de polderlopers met speels gemak verkleind tot behapbare proporties die tussen een paar slokken bier door worden opgelost. De variatie zit hem in de omvang van het vuur, de tot vuurton gepromoveerde droogtrommel of de tot de verbeelding sprekende toren van gortdroge pallets waarmee polderpyromaan Rijff zich in de winter van 2006 een plekje in de geschiedenis van de poldertochten verwierf. Maar de herfsttocht van 2023 eindigde dit keer niet rondom het vuur in het observatorium maar rond de keukentafel thuis bij polderloper Nooren.
De polderlopers waanden zich in de Ardennen. Niets was minder waar: dit is de kasteelbrug van Almere.
Halverwege de tocht door Almere kreeg de fantasie greep op de polderlopers. Ze stonden te staren naar een niet afgemaakt kasteel. Een enorme betonnen vierkante toren met een dak dat slechts bestond uit gebinten. Daarnaast zagen ze twee ronde torenspitsen en daarom heen een hoge kasteelmuur. Polderloper Smits, voor deze tocht gepromoveerd tot excursieleider, legde uit dat het ooit de bedoeling van de gemeente Almere was om een “echt” kasteel te bouwen. Zodat de inwoners van deze stad ook een mooie plek zouden hebben om hun trouwfoto’s te laten maken.
Brands, polderplanner-voor-een-tocht, had niets teveel gezegd over de oer-Hollandse polders in zijn achtertuin tussen Wormerveer en Purmerend.
Voor de herfsttocht van 2021 werden de polderlopers uitgenodigd door Brands, polderloper van de laatste generatie. Hij bood aan een poldertocht te organiseren in de omgeving van zijn woonplaats Purmerend en deze tocht te bekronen met een Indische rijsttafel van een niveau zoals de polderlopers dat niet zijn gewend bij hun gebruikelijke Chin. Ind. Spec. Rests in Flevoland.
De IJsselmeerkust kon tijdens de herfst van 2020 concurreren met die van de Méditerannée.
“Nog nooit eerder geweest”, “Wat is Nederland toch mooi” en “Valt het je op dat veel jongens een gouden oorbel dragen?” Na vele jaren waren de polderlopers terug op Urk. Voor de nieuwe generatie polderlopers betekende dat een eerste kennismaking met dit voormalige eiland. En ze troffen het tijdens de laatste zomerdag van 2020.
Even ten oosten van Almere Buiten genieten de polderlopers van de onvervalst rechte Lage Vaart.
Zelden werden de polderlopers zo verrast tijdens in een Chin. Ind. Spec. Rest. Na de verwarmde vochtige doekjes na afloop van de maaltijd waren de moe gelopen wandelaars al meer dan tevreden. Maar het werd nog beter: de stemming in restaurant New Town werd tot ongekende hoogte gestuwd door een zingende ober. En niet alleen de ober zong: de polderlopers deden gretig een duit in het karaoke-zakje. En terwijl op het grote plein in Almere Buiten de feestformatie Snollebollekes de menigte van links naar rechts liet hossen, deinden de polderlopers schouder aan schouder achter hun leeg gegeten borden ook van links naar rechts op de klanken van John Denvers “Country Road”.
Onder aanvoering van polderloper Metz jr genieten de polderlopers op de Amelander zeedijk van het uitzicht over de Waddenzee.
“Het is hier ook Metz voor en Metz na”, stelde polderloper Vellinga vast tijdens de herfsttocht van 2018. Samen met een selecte groep liefhebbers nam hij deel aan de zevende etappe van de Tour de Polder. Polderpionier Metz knikte tevreden. De tocht voerde over Ameland: het eiland van zijn voorvaderen. Naast een vishandel, rijwielhandel, bed & breakfast, hotel, restaurant en café annex discotheek bleek de naam Metz ook op het kerkhof rijk te zijn vertegenwoordigd.
Maar liefst zes debutanten lieten zich verleiden tot deelname aan de “polderproloog”: een wandeling van Mook naar Cuijk.
De herfsttocht van 2017 begon in de provincie Limburg. Na Zeeland en Groningen hebben de polderlopers de drie meest veraf gelegen provincies nu aangedaan in hun Tour de Polder. Het was polderplanner Vellinga gelukt om in zijn Polderatlas (een vuistdik vijf kilo wegend naslagwerk dat hij ooit eens cadeau heeft gekregen van collega-polderlopers Metz, Gruben en Van der Mark) een polder in Limburg te vinden.Weliswaar een kleine polder, gelegen in de uiterwaarden bij Middelaar in het uiterste noordwesten van de provincie Limburg maar toch: een polder. En daar gaat het om.
Debutant Wildeman maakt direct na de start kennis met de voorliefde voor horeca van de polderlopers. Ze houdt het bij de eerste stop op een verse muntthee waar de meer doorgewinterde polderloper Flippo zich direct trakteert op een Weizen.
Haast dertig kilometer in de benen. Bier, kibbeling, bier, chinees, bier en koffie in de buik, een hinkstapsprong langs Harderwijkse horeca en pop-up polder surprises. Een netwerk van relaties met behulpzame vrienden verwarmt de expeditieleden. Het ultieme bierbaken blinkt rood knipperend in de verte.
Na een overvloedige maaltijd bij Golden City verlaten de polderlopers tevreden burpend de buitenwijken van Dronten.
Het midweekse arrangement van Dronten naar het Observatorium mocht dan weinig spectaculair ogen op papier, de praktijk was des te verrassender. Het begon al direct met het debuut van Mari Smits uit Lelystad. Een zogenaamde ‘meeloper’ die zich via Uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig had aangemeld voor deze poldertocht. Behalve ‘meeloper’ bewees Smits ook een ‘meeluller’ te zijn want er was geen onderwerp waarover de polderlopers het bij voorkeur hebben, of hij wist er over mee te praten. Of dat nu Grieks-Turkse grensovergangen waren, treinstelnummers van Mat 54 of de laatste winnaar van Gent – Wevelgem: Smits haakte moeiteloos aan bij het hoge niveau van de polderpraat.
Puur en eerlijk streekeigen Chinezen
“Onbegrijpelijk dat Chinezen zo’n slechte reputatie hebben,” verzucht polderpionier Metz terwijl hij zijn gezicht verwent met hete vochtige handdoekjes nadat hij een perfecte Dame Blanche heeft genuttigd. De restauranthoudster van Golden City had de polderlopers herkend en trakteerde haar gasten op een uitgelezen rijsttafel. “Kom daar maar eens om in een of ander hip pop-up restaurant in een voormalige fabriek. Getrut met kantarellenbitterballen, streekeigen ‘pullend pork’ of een ‘ambachtelijk gebrouwen speltbier’, allemaal culinaire luchtkastelen van dikdoeners die er goed aan zouden doen eens een avondje te Chinezen in Dronten!”
Op wat op een ’tussendoortje’ leek te worden, werden de polderlopers getrakteerd op een onvervalste dubbelplus.Intens tevreden blikken de twee polderloop-recordhouders terug op weer een geslaagde poldertocht.
Polderlopers
Statistieken
Maarten Metz
Mari Smits
Sjoerd Steenaart
Lourens Vellinga
Route: (12 km) Dronten NS, Spoordreef, Golden City, Wijngaard, Elandweg, Vuursteenweg, Swifterringweg
